Ejtuh en hoppela

Cas wil dus bijna alleen nog maar zelf eten. Het is dan echt een kliederboel, maar toch gaat het hem al best goed af. Zelf met de lepel scheppen. Papa schuift dan een beetje ´prak´ op de lepel en ´hoppela´ (zoals Cas dat zelf al heel leuk zegt) lepel in de mond. Om niet uren bezig te hoeven zijn, helpt papa stiekum af en toe snel eventjes.


Wat wordt ons manneke toch groot. Hij wordt steeds ondeugender, daagt je uit waar je bij staat. Maar hij is aan de andere kant ook zóóó lief. Af en toe heeft hij echt een ´knuffelbui´ en dan wil hij alleen maar zoenen. Met zijn kleine knuistjes in je nek is dat echt genieten. Ook probeert hij al echt nieuwe woordjes uit. Naast papa en mama zegt hij nu bijvoorbeeld al 'paa' (paard), 'eet' (eend), 'ejtuh' (eten), 'daaa' (dag), en 'klaa' (klaar).