Mond opûh... 1,2,3....

Gisteren ging Cas voor het eerst mee naar de tandarts. Thuis vertelde ik hem dat die onze tanden ging tellen. Dat vond Cas wel interessant en oefende gelijk met tellen en mond open doen. In de wachtkamer moesten we een half uur wachten. Met wat puzzels en boekjes vermaakten we ons wel. Cas vond een verdwaalde lolly in mijn tas en wilde die natuurlijk hebben! Foute timing! Ik kon nog net op tijd zeggen dat hij die thuis mocht als we van de tandarts terug waren. De deur ging open....We mochten naar binnen. Toen ging de lol er in eerste instantie even vanaf. Eerst ik op de stoel en de tandarts tellen... 1, 2, 3... 14 boven en 14 onder! Gelukkig ging de tandarts niet gelijk met haken en slangetjes bij mij aan de slag om eea schoon te maken. Eerst mocht Cas, maar die vond die mijnheer met dat blauwe schort en kapje voor zijn gezicht toch iets minder. Toen de tandarts beloofde dat hij alleen ging kijken en tellen en Cas dan een kadootje mocht uitzoeken, ging Cas op mn schoot zitten, zelfs liggen en riep hij gelijk "mond opûh... 1..,2..,3..." Toen het kadootje in ontvangst was genomen, riep Cas: "zo, nu m'n lolly!" ;-)